Missisipi

Bella

W galopowała, nie miała ani nastroju specjalnego, ani oczekiwań. Rozglądała się ciekawskim wzrokiem wokoło.

Carreau

Przywędrował powolnym stępem. Nie rozglądając się na boki ułożył swe cielsko pod niskim drzewem. Przymknął oczy kładąc łeb na przednie nogi i jak to miał w zwyczaju nasłuchiwał nastawiając wysoko uszy ku górze.

Bella

Zauważyła karego ogiera, który zwrócił na siebie jej uwagę. Podeszła, sapnęła głośno aby go zbudzić, myślała, że zasną.

Carreau

Podniósł wielki łeb i otworzywszy oczy przywitał klacz kiwnięciem łba.
- Ave. - mruknął głębokim głosem. Wstał na równe nogi w mgnieniu oka.

//Jestem gniady jakby co Wink

//

Mattinata

Siwa, muskularna klacz choć nie można powiedzieć, że przypomina ogiera, przechadzała się wzdłuż częściowo pokrytej lodem rzeki. W pewnym momencie zatrzymała się i podniosła łeb do góry, jasna grzywa opadła na bok odsłaniając jej ciemne błyszczące oczy. Uśmiechnęła się sama do siebie, nie przepadała za zimą, ale nie można było narzekać.

Verona

Weszła. Z gracją brnęła przez dużą warstwę śniegu. Jej postać była niczym królowa śniegu -biała i piękna, lecz w przeciwieństwie do niej, miała dobre, niczym nie zatrute, niewinne serce. Idąc tak, ujrzała klacz o tej samej maści. Podeszła doń z uśmiechem na pysku.
-Witaj. -Rzekła miło, na przywitanie.

Mattinata

Odwróciła się w stronę przybyłej klaczy ~Witaj~ Odpowiedziała uprzejmie, a gęsta grzywa na powrót zakryła jej jedno z czarnych oczu. Przyjrzała się badawczo rozmówczyni, po czym na jej pysku pojawił się cień uśmiechu. ~Co cię sprowadza w takie miejsce o tak zimnej porze roku?~ Spytała nieukrywający zdumienia, że kogoś tu spotkała.

Verona

Spojrzała nań uważnie, marszcząc brew.
-A wiesz, że sama się nad tym nie zastanawiałam. Tak jakoś z chęci poznania kogoś nowego i ruszenia się z miejsca, w którym nic się nie dzieje. -Powiedziała z uśmiechem.
-A w ogóle to gdzie moje maniery? Nawet się nie przedstawiłam...-Wymruczała coś pod nosem, zarzucając nieznacznie grzywą.
-Nazywam się Verona. -Rzekła i w tym również momencie, podała klaczy kopytko -na przywitanie.

Mattinata

~Mnie nazywają Mattinata~ Odpowiedziała i przestąpiła z nogi na nogę ponieważ gdy stała w miejscu robiło jej się niesamowicie zimno. ~Może przejdziemy się wzdłuż rzeki, by nie zamarznąć?~ Zaproponowała i uniosła nieznacznie brew wyczekując odpowiedzi.

Verona

-Miło mi Cie poznać. -Jej ciało przeszyły dreszcze. Jednak mimo tego zdołała się ciepło uśmiechnąć. Spojrzała chętnie na klacz.
-Dobry pomysł. -Przytaknęła i ruszyła, telepiąc się z zimna.
-Z jakiego jesteś stada? -Spytała, by przy rozmowie, zapomnieć o otaczającej rzeczywistości: śnieżnej i mroźnej.